داده‌های تصویری تلسکوپ فضایی هابل، رصدخانه جنوبی اروپا و تلسکوپ‌های کوچک بر روی سیاره زمین با هم ترکیب شدند تا این پرترۀ خارق‌العاده از کهکشان مسیه ۶۱ ثبت شود. M61 که NGC 4303 نیز نامیده می شود در فاصلۀ ۵۵ میلیون سال نوری از زمین در خوشه کهکشانی سنبله واقع شده است که شامل ۲۰۰۰ کهکشان مارپیچی و بیضوی است.

اخترشناسان توانستند با استفاده از تلسکوپ‌های روباتیک متعلق به جدیدترین رصدخانۀ ESO SPECULOOS (جستجوی سیارات قابل ست که بر ستارگان فوق‌العاده جالب سایه می‌افکنند) در شیلی، عکس کاملاً زیبایی از کهکشان قنطورس اِی (Centaurus A) بگیرند.

انجمن علوم اعصاب” آمریکا در مطالعه اخیرشان به این نتیجه رسیدند قرار گرفتن در معرض تابش کیهانی باعث اختلال در یادگیری و حافظه و اضطراب در فضانوردان می‌شود. نتایج این مطالعه بر نیاز مبرم به تدوین اقدامات ایمنی برای محافظت از مغز در برابر پرتو در هنگام مأموریت‌های سفر به اعماق فضا”حتی در فضانوردانی که آماده سفر به مریخ هستند، تاکید می‌کند.

تلسکوپ فضایی هابل در روز ۲۷ ژوئن ۲۰۱۹ زمانیکه مشتری در فاصله ۶۴۴ میلیون کیلومتری زمین قرار داشت، توانست عکس بسیار واضحی از این غول گازی ثبت کند. یکی از نکات کاملا بارز این عکس،لکه سرخ بزرگ است. همچنین، بخش‌های رنگی قابل ملاحظه‌ای در ابرهای موجود در اتمسفر متلاطم مشتری به چشم میخورد.

بیگانه‌های فضایی کجای کیهان پنهان شده‌اند؟ به احتمال زیاد، نه در سیاره‌هایی که غرق در گازهای سمی‌ هستند. طبق یک مطالعه جدید، این موضوع تعداد سیاراتی که دانشمندان شانس زیادی در کشف حیات در آن‌ها را داشتند به شدت کاهش می‌دهد.

کهکشان‌ها عناصر اصلی کیهان هستند. ساختار برخی از آنها ساده و برخی دیگر پیچیده، است. در سال ۱۹۲۷ ستاره‌شناس آمریکایی، ادوین هابل”، مدلی را برای طبقه‌بندی کهکشان‌ها به لحاظ نوع و شکل ارائه داد که یکی از اولین گام‌ها به سوی نظریۀ منسجمی از تکامل کهکشان بود. این مدل که به خاطر شکلش «چنگال هابل»(Hubble tuning fork) نامیده می‌شود، دو ویژگی اصلی را در نظر می‌گیرد: اندازۀ تحدب یا برآمدگی کهکشان و میزان باز یا بسته بودن بازوهای کهکشان. در حال حاضر محققان پروژۀ گلکسی زو(Galaxy Zoo) این طبقه‌بندی را به هم زده‌اند. این تحقیق از طبقه‌بندی‌های‌ بیش از ۶۰۰۰ کهکشان استفاده کرده تا نشان دهد که همبستگی‌های «شناخته‌شده» بین این ویژگی‌ها، در این نمونه‌های بزرگ یافته نمی‌شود.

ما از مدل‌ها برای درک کیهان استفاده می‌کنیم، مدل‌ها به پاس مشاهده‌ها و نظریه‌های جدید بطور پیوسته در حال بهتر شدن هستند. در طول سال‌های گذشته، نتایج محققان نشان داده که طریقۀ نگاه ما به جهان (مدل استاندارد کیهان‌شناسی) دیگر قدرت تطابق با مشاهدات جدید را ندارد و این کار باعث بروز مسائل پیچیده‌تری می‌شود. محققان معتقدند این مدل نیاز به بازنگری دارد.

سیاهچاله‌ها شگرف‌ترین اجرام کیهان هستند. آنها ناحیه‌هایی از فضا با گرانشی آنچنان نیرومند هستند که حتی نور هم توان گریز از چنگشان را ندارد. دانشمندان آنها را چاله نامیده‌اند، ولی هر چه هم که باشند، خالی نیستند! آنها در بردارندۀ موادی آنچنان چگال و فشرده‌اند که کشش گرانشی‌شان حتی به نور هم اجازۀ جدا شدن از آنها و رسیدن به تلسکوپ‌های ما را نمی‌دهد. به همین دلیل است که نمی‌توانیم آنها را به طور مستقیم ببینیم.

آیا این یک کهکشان است یا دو کهکشان؟ این سوال در سال ۱۹۵۰ هنگامی مطرح شد که اخترشناس آرتور هوگ در حال مطالعۀ این شی غیرمعمول بود. خارج ِ این حلقه تحت سلطۀ ستاره‌های آبی روشن است، در حالیکه در نزدیکی مرکز توپی از ستارگان قرمز رنگ وجود دارد که احتمالا خیلی قدیمی‌تر هستند.

آسمان صبحگاهی ایران در روز پنج‌شنبه ۵ دی‌ماه ۱۳۹۸ شاهد خورشیدگرفتگی از نوع حلقوی است. این پدیده در سراسر کشور قابل مشاهده است. تماشاگرانِ آسمان در سال ۲۰۱۹ دو فرصت برای مشاهده خورشیدگرفتگی داشته‌اند؛ در این رویداد سماوی، گویی ماه بطور مختصر یک تکه از خورشید را گاز می‌گیرد. سومین و آخرین خورشیدگرفتگی سال ۲۰۱۹ در روز ۲۶ دسامبر(۵ دی ۱۳۹۸) در آسیا، آفریقا و استرالیا به وقوع خواهد پیوست.

اخترشناسان با استفاده از ماهواره بررسی سیارات فراخورشیدی عبوری(TESS)، تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا و تجهیزات دیگر موفق شدند یک سیاره هم اندازۀ زمین کشف کردند که در منطقۀ قابل ست ستارۀ خود قرار دارد، این یعنی احتمالا آب مایع روی سطح این سیاره وجود دارد.